Ég

2.1.2009 | 18:32

Nú árið er liðið

Mér finnst tilvalið að nota þennan vettvang til að gera upp gamla árið, þó skrifin hér séu orðin frekar fátækleg.

2008

Á áramótum hef ég tilhneigingu til að líta yfir gamla árið og vilja halda í það aðeins lengur. Það er eins og árin líði hraðar með hverju árinu sem líður og það er erfitt að henda reiður á hvað varð um dagana sem rifnir voru af dagatalinu.

Þessi áramót voru öðruvísi. Hvorki betri, né heldur verri. Bara öðruvísi. Það myndaðist einhver togstreita milli þess góða og þess vonda. 2008 - Annus Horibilis í augum sumra, árið sem kenndi okkur hvað við höfðum haft það gott í augum annara. Á árinu eignuðumst við Hjörtur fimmta barnið okkar. Yndislegan, heilbrigðan og hamingjusaman dreng. Hann, ásamt systkinum sínum, var ljósið sem lýsti upp árið sem leið.

Árið sem hófst nokkurn vegin eins og síðustu ár á undan. Fullt af bjartsýni og tilhlökkun fyrir þeim ævintýrum sem biðu okkar á næstu 12 mánuðum. En þetta ár endaði svo allt öðruvísi en við, bæði sem einstaklingar og sem þjóð, hefðum viljað. Ljós jólanna náðu ekki að lýsa upp huga og hjörtu fólksins í kringum okkur. Grunnskólabörn leituðu til skólahjúkrunarfræðinga vegna kvíða. Prestar höfðu varla undan við að ráðleggja hjónum í vanda. Allt of margir þurftu að leita á náðir hjálparstofnana. Reiði og sorg fylltu hugsanir margra.

Aðrir sögðust ætla að nýta sér árið sem dýrmæta lexíu. Þeir sögðust ætla að vera duglegri að stemma stigu við lífsgæðakapphlaupinu, vinna minna og eyða meiri tíma með fjölskyldunni. Kaupa færri flátskjái og keyra bílana sína lengur. En er þetta allt fólk sem virkilega lenti í hremmingum á árinu? Þeir sem unnu langa vinnudaga en höfðu samt varla í sig og á, geta þeir unnið minna til að eyða meiri tíma með börnunum? Eða þeir sem misstu vinnuna og eyða því miður allt of miklum tíma heimavið, finnst þeim þetta bara spurning um að sleppa flatskjáunum?

Ég efast um að það hafi verið flatskjáirnir sem komu þjóðinni í þá erfiðleika sem við þurfum saman að vinna okkur út úr. Það tóku nefnilega ekki allir þátt í góðærinu.

Nú eru aðstæður aftur orðnar þannig að fólk fagnar allri vinnu sem það getur fengið. Ungir menn sjá sjómennsku aftur í hyllingum. Allt hefur breyst!

Eða hvað? Það er nefnilega stóra spurningin sem brann á mér um áramótin. Enn sem komið er, er staða minnar fjölskyldu nánast óbreytt og fyrir það ber að þakka. Jú, við töpuðum einhverjum bréfum eins og svo margir aðrir. Grétum þau í smá stund en skildum svo að það þýddi ekki neitt.

En við höfum vinnu, húsnæði, heilsu og hamingju og þvílíkan fjársjóð í börnunum okkar. Nýja árið er bjart fyrir minn nánasta hring. En enginn maður er eyland og því snýst þetta ekki um "mig, frá mér til mín". Ég get ekki unað sátt við 10% atvinnuleysi, upplausn á heimilum og fjöldagjaldþrot. Sem betur fer hefur þjóðin okkar sýnt, að engin getur unað við það og því munum við berjast gegn slíku ástandi. Kannski neyðumst við samt til að sætta okkur við slíkt ástand tímabundið, en ég vona að við getum sameinast í þeirri hugsun að þetta sé einmitt bara tímabundið. Það er svo mikilvægt að halda í vonina og trúna að landið okkar blómstri aftur og börnin okkar geti verið stolt af því að vera Íslendingar.

Áramótaheitið mitt er að fara bjartsýn og jákvæð inn í nýja árið og trúa því að við getum öll, líka þeir sem verst hafa orðið úti, farið bjartsýn og jákvæð inn í 2010. Það er sem betur fer ekki langt þangað til!

Flokkur: Bloggar | Facebook